دست و دلم به تسلیت نوشتن نمیره ... روحش شاد که آزارش به مورچه ای هم نرسید شنیده ام که رستگاری جاوید در کم آزاری است.
چهره ی معصوم و پاکش از نظرم دور نمیشه ... به خدای کعبه که رستگار شد ...
شکستن حصر جسم خاکی اش مبارک.   

چه زنده و چه مرده ؛ همه ی آدم ها نیاز به طلب مغفرت دارند اما تشخیص گناهکار بودن افراد و طلب مغفرت به واسطه ی نظر شخصی ما مبنی بر گناهکار بودن وی از حد و حدود ما خارج است و قد گلیم نخ نمای ما نیست (به خصوص وقتی طرف دستش از دنیا کوتاه باشه!)
ممکنه این طرف پل معروف صراط دست برای دست اندازی دراز باشه و منصب و مقام و پول و تزویر ؛ قدرت صدور هر گونه حکم و اعمال نظر را بده اما آن طرف این پل کس دیگه ای تصمیم می گیره و پرونده ها را می بنده .

حسابرسی فقط در ید قدرت اوست.

آیه 47 سوره انبیاء :
«ونضع الموازین القسط لیوم القیامة فلا تظلم نفس شیئا وان کان مثقال حبة من خردل اتینا بها وکفی بنا حاسبین
ما ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا می کنیم، پس به هیچ کس کم ترین ستمی نمی شود، و اگر به مقدار سنگینی یک دانه خردل (کار نیک و بدی) باشد، ما آن را حاضر می کنیم، و کافی است که ما حساب کننده باشیم»

برای شادی روحی که همواره آزادی و آرامش و شادی مردم آرزویش بود صلوات.

پ .ن :
دوستی زحمت کشیدند و نوشتند :
آدمی که با مردنش زنده تر شد نیازی ندارد که برای مرگش فغان کنیم.خدا بزرگ است و امرزنده و بهترین داور هم خداست.آنهایی که برای طلب آمرزش مردگان هم منت می گذارند گمان برده اند که تا ابد زنده اند.